MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
37
geluisterd naar de getuigenverklaringen van de Duitse en Noorse vrouwen en ik geloof zeker dat
de Nederlandse vrouwen het volledig met hen eens kunnen zijn. Ik wil een voorbeeld noemen van
een Nederlandse vrouw die na dertien jaar huwelijk het huwelijksleven vaarwel zei en aan de
onderdrukking van haar man ontsnapte... omdat ze van een vrouw hield.
Toen ze haar man verliet heeft ze ook haar kinderen moeten achterlaten. Ze ziet ze slechts af en
toe. Haar ex-man zorgde ervoor dat het kontakt dat ze met hen en met haar vroegere vrienden
had werd verbroken. Hij wil niet dat hun kinderen enig kontakt met haar hebben, omdat ze zich in
homoseksuele relaties begeeft.
Deze vrouw is haar kinderen, haar baan en haar maatschappelijke positie kwijtgeraakt. Ze zoekt
nu naar een andere baan, maar is verscheidene malen afgewezen omdat ze een gescheiden
vrouw is. Stel je voor dat ze zou zeggen wie ze werkelijk is: een lesbienne die van vrouwen houdt.
Ze begint net te ontdekken wie ze is. Nu is ze gedwongen om de identiteit te verbergen die ze
langzaam had opgebouwd. Omdat het niet geaksepteerd wordt dat ze eerlijk is als ze solliciteert,
wordt ze opnieuw gedwongen om een leven te leiden wat ze niet gekozen heeft.
Er zijn vele vrouwen met dezelfde ervaringen. In Nederland worden vrouwen niet opgesloten in
kampen, maar dat wil niet zeggen dat Nederland een paradijs voor homoseksuelen is. In
Nederland worden lesbiese vrouwen gediskrimineerd wanneer ze solliciteren, wanneer ze een
woning zoeken en wanneer ze hun kinderen toegewezen willen krijgen in geval van echtscheiding.
Je wordt ontslagen als je meedoet aan een tv-programma over homoseksuele vrouwen; dit
overkwam een vrouw een maand geleden. Homoseksuele vrouwen worden ook genegeerd in de
beweging van mannelijke homoseksuelen en genegeerd door vrouwen in de vrouwenbeweging.
Het is vaak moeilijk om diskriminatie te ontdekken omdat vele vrouwen nog steeds niet durven
toegeven aan zichzelf dat ze homoseksueel zijn. We zijn hier met een aantal vrouwen, er is
ondersteuning, maar er zijn nog duizenden in Nederland die hier niet zijn maar het graag zouden
willen.
Getuige 9: Frankrijk
Politiedoktoren vinden ons geestesziek, pervers en gedegenereerd. De gehersenspoelde politie
vindt ons afwijkend, neuroties, seksueel pervers en geestelijk onvolwaardig.
Psychologen vinden ons narcisties, of geobsedeerd door onze clitoris. Biologen vinden ons een
misstap van de natuur, met een gen teveel of zoiets. De vader van de psycho-analyse vindt, dat
we onze heteroseksuele natuur verdrongen hebben. De vader van 10 kinderen vindt óns
abnormaal. De normale man vindt ons ziekelijk. Gewone mensen vinden ons vieze meiden. De
analyticus beschouwt ons als mensen zonder penis, die er toch wel graag een zouden willen
hebben. Moralisten vinden ons verdorven, liederlijk, eroties gezien gek. Super-mannen denken dat
we niet goed aangepakt zijn. De paus vindt ons een dodelijke zonde. Franse wetgevers vinden
ons een maatschappelijk kwaad. Onze ouders vinden ons een schande voor de familie. De
kommunistiese partij vindt ons kleinzielige, burgerlijke verdorvenen. De linksen vinden ons
burgerlijke, a-politieke individualisten. De seksuele meerderheid van links vindt ons een seksuele
minderheid. En er zijn vrouwen, die behoren tot hiërarchies georganiseerde ekstreem linkse
organisaties, die ons beschuldigen van homoseksueel terrorisme, wanneer we over onze relaties
proberen te spreken.
Voor miljoenen vrouwen zijn we een lesbiese sekte - schandelijke, falliese vrouwen, die zich
overgeven aan seksuele perversie en mannelijkheid. We zijn, om kort te gaan, geen vrouwen,
maar monsters. Zo worden we onderdrukt. Het gebeurt voortdurend. Het gebeurt subtiel, en
doorgaans met resultaat. Ze zetten ons niet in de gevangenis, maar:
- Onze familie probeert ons voortdurend uit te huwen.
- Wanneer ze op ons werk weten dat we lesbies zijn, houden ze ons in de gaten. Ze proberen ons
erin te laten lopen. Ze maken vuile toespelingen, en we hoeven in ons werk maar de geringste fout
te maken, of ze hebben een reden om ons te ontslaan.
- In de bioscoop maken ze belachelijke stereotypen van ons, en vernederen ons, om de
toeschouwers te vermaken.
 |
 |
 |
 |