MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
45
men niet dat de wet door de regering nog niet is bekrachtigd. Op dit moment is mijn man me twee
maanden alimentatie schuldig en hij heeft me botweg verteld dat hij wettelijk niet verplicht is me te
betalen. Hij kan er heel makkelijk onderuit, omdat ik hem niet kan laten vervolgen. Als ik dat zou
willen dan moet dat via een burgerlijk gerechtshof, wat een zeer kostbare zaak is en niet altijd
succes oplevert.
Scheiding met wederzijds goedvinden is veel makkelijker geworden, maar een vrouw met kinderen
krijgt vaak maandenlang geen geld. Ik vertel dit uit eigen ervaring, omdat ik al twee keer
gedwongen ben geweest te scheiden. De eerste keer was ik 13 jaar getrouwd geweest. Mijn man
liet mij en mijn driejarig zoontje in de steek zonder ooit het bedrag te betalen dat de rechtbank
voor ons onderhoud had vastgesteld: De tweede keer wilde mijn man van me scheiden nadat we
20 jaar waren getrouwd en hadden samengewerkt. Dit bracht me zowel financieel als persoonlijk
in een vreselijke situatie. Ik kreeg een alimentatie die maar symbolies was en volkomen
ontoereikend. Via zijn advocaat weigerde mijn man mij twee maanden steun uit te betalen, samen
900 frank. Hij zei dat hij dat bedrag vasthield tot ik de trouwring terug had gegeven, die hij me 20
jaar geleden had geschonken. Ditzelfde was al gebeurd met zijn eerste vrouwen met de drie
vrouwen van zijn broer. De vrouw is voor hem een slaaf in huis. Zij moet het hele huishouden
doen en ook nog buitenshuis gaan werken en haar man beschikt over het geld dat zij verdient. Als
hij niet het gevoel krijgt dat hij onbetwist de baas in huis is, krijgt hij allerlei frustraties en castratie-
angst. Mannen behandelen ons niet als echte kameraden en de wetgeving bekrachtigt dit. Het is
zo onbillijk. De mannen moeten hun houding ten opzichte van vrouwen veranderen.
Getuige 6: Tunesië
Ik werk samen met een groep die de Unie voor de Verdediging van de Menselijke Waardigheid
wordt genoemd en waarvan het voornaamste doel is het verlenen van bijstand in individuele
gevallen van onderdrukking. Internationale solidariteit is absoluut noodzakelijk willen de akties
succes hebben. Daarom willen we een internationaal netwerk van solidariteit in het leven roepen
en wij verzoeken iedereen die belangstelling heeft om haar naam en adres aan ons -op te geven.
Vandaag willen wij jullie hulp inroepen bij het aan de kaak stellen van de positie van de vrouw in
mohammedaanse landen. Twee jaar geleden kreeg een moeder van vijf kinderen, getrouwd met
een Tunesiër, in Frankrijk een scheiding toegewezen waarbij zij de voogdij over de vijf kinderen
kreeg. Een jaar geleden heeft haar echtgenoot de vijf kinderen ontvoerd en meegenomen naar
Tunesië. Om de kinderen terug te krijgen heeft de vrouw toestemming nodig van een Tunesiese
rechter. Over het algemeen kent de Tunesiese of mohammedaanse wetgeving de voogdij over de
kinderen uitsluitend toe aan de man, en alleen de vader kan de ouderlijke macht krijgen. De
Tunesiese fallocratiese wet kent de moeder geen bevoegdheden toe. De zaak van deze vrouw
komt op 30 maart in Tunis voor. In de eerste plaats roepen we alle vrouwen in Parijs op om samen
met ons te demonstreren voor de Tunesiese ambassade op donderdagmiddag 18 maart. Ten
tweede verzoeken we alle vrouwen protestbrieven te schrijven waarin ze hun afkeer uitspreken
over deze patriarchale mentaliteit.
Getuige 7: Canada
Ik wil jullie vertellen over een zaak die vorig jaar in de provincie Saskatchewan voor de rechtbank
kwam. Er werd in de pers ruimschoots aandacht aan besteed, omdat uit deze zaak duidelijk bleek
hoe onbillijk de Canadese huwelijks- en eigendomswetgeving is.
I. was een boerenvrouw die 35 jaar van haar leven had meegeholpen bij het opbouwen van het
bedrijf van haar man. Ze investeerde het geld van een erfenis van haar persoonlijk in de boerderij
en voerde het beheer over de boerderij in de maanden dat haar man afwezig was. Toen ze
scheidden werd haar werk op de boerderij beschouwd als iets wat nu eenmaal van een huisvrouw
wordt verwacht en ze kreeg een maandelijkse toelage van maar $ 200, terwijl haar man de
boerderij hield, waarvan de waarde op meer dan $ 200.000 werd geschat.
 |
 |
 |
 |