De Bonte Was, MOEDERBOEK, Amsterdam 1976, feministiese uitgeverij de Bonte Was
75
DE JONGE EKSTERS
Vader en moeder ekster wouden kinderen hebben.
Maar hoe komen we daar aan?
Nou zei vader, dan moeten we eerst een hele boel takjes en dooie grasjes
gaan zoeken.
En na een poosje hadden ze hun nestje al klaar.
En weet je hoe je eieren leggen moet?
Nou dat weet ik eigenlijk ook niet, maar weet je nou wat ik zou doen
als ik jou was, dan zou ik een week op het nest gaan zitten.
En ja hoor na een week kwamen er drie mooie ronde eitjes.
En waar zijn de kinderen nou? vraagt moeder.
Nou moet je gaan broeden, zegt vader.
Wat is broeden vraagt moeder weer.
Nou je weet ook niks gromt vader.
Nou meer leg ik niet uit hoor!
Nou je moet een maand op de eieren zitten
Maar dat is toch veel te lang?
Nou doe het maar misgien breken de eitjes wel
En ja hoor na een maand braken de eitjes.
En dat zijn nou de kinderen zegt vader.
Ik zal wel eten gaan zoeken zegt vader en vader vloog met een vaartje
weg.
Maar nou zat moeder helemaal alleen met haar piepende jongen, maar
ze weet niet wat ze moet doen met al die piepende jongen!
Na een poosje kwam vader weer terug en propte een worm in elke jonge
ekster.
Gelukkig het geschreeuw is afgelopen.
Een half jaar is om, de jongen zijn groot geworden
Maar nou moeten ze nog leren vliegen.
Dat zal ik ze wel leren zegt vader.
Na een paar dagen konden ze het.
Jonge eksters. Ik heb vanaf het begin niet geweten hoe je je als moeder
moet gedragen en ik begrijp nog steeds niet hoe anderen dat doen. Op
een van de eerste foto's die na de geboorte van mijn eerste kind ge-
nomen zijn zit ik met een hele lelijke bril op dat kind heel onhandig
vast te houden, zo'n beetje aandachtig met het hoofd scheef in een
poging om de goede houding na te bootsen (maar het lijkt toch meer
op een bewening dan op een kersttafereel). In het begin is het moederschap
nog uitsluitend voederschap en hoe vul je dat nu in? Die paar uur
borstvoeding zijn duidelijk (hoewel ik intussen Spock las omdat ik me
anders zo verveelde, maar toch het vage gevoel had dat mijn geest in de
buurt van het kind moest blijven), en bij het baden moet je opletten dat
het niet verdrinkt, en het geworstel met luiers en hemdjes wijst zich ook
wel vanzelf. Maar ik had alsmaar het gevoel dat het moederschap toch
iets was wat boven deze handelingen uit zou moeten stijgen, iets wat ik
alsmaar niet te pakken kon krijgen. En het monsterschap dat je voelt
opkomen als een baby maar niet wil ophouden met huilen, past er
natuurlijk allemaal niet bij. Bij het tweede kind gaf de routine bij al
deze handelingen me wel een zeker gevoel van zelfbewustheid, je weet
hoe je het allemaal moet doen. Je krijgt ook een beetje tijd om eens
naar je kind te kijken en er van te genieten; maar hoewel ik daardoor
wel een iets moederachtiger gevoel kreeg, bleef toch het probleem hoe
je je tegenover het kind gedraagt als de echte verzorgende handelingen
afgelopen zijn. Gelukkig doen kleine kinderen een heleboel leuke dingen
waar je gewoon naar kunt zitten kijken, zonder dat je daar speciaal
je zoveel moeite geven, met als enig resultaat dat je het fascisme be-
 |
 |
 |
 |