MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
111
Er is ook een ander, typerender, gezicht van de Indiase vrouw. Tachtig procent van India's vrou-
wen zijn arme boerinnen, slachtoffers van een onderdrukkende, achterlijke, korrupte maatschappij;
vrouwen die het slachtoffer zijn geworden van verkrachting, die gedwongen worden tot prostitutie,
die uit nood gevaarlijke abortussen laten plegen; vrouwen die, vanwege de hevige armoede als
slavinnen worden verkocht, vrouwen die worden vervolgd omdat zij buiten hun kaste getrouwd
zijn; en dan is er verder nog de onderdrukking in het dagelijkse leven van de 'Harijan' (onaan-
raakbare) vrouwen en van de minderheidsgroepen en de lagere kasten. De verhouding van de
'Brahmin' (hoogste kaste) tot de 'Harijan' of paria wordt geïllustreerd door de volgende
gebeurtenis. In een plattelandstreek van Oost-Tanjore konden nog in 1972 'onaanraakbare'
vrouwen niet tegelijkertijd met de Brahmin op straat lopen. Door de organisatie van een
vrouwenbeweging vatten de onaanraakbare vrouwen de moed op dit wel te doen. De landheren
en de Brahmin waren woedend over dit openlijk verzet tegen alle kasteregels. Als teken van
'wraak' om een voorbeeld te geven en om hun klassepositie te handhaven werden 44 vrouwen en
kinderen in een hut gestopt en levend verbrand (uit het rapport over de Rechten van
Minderheden). In zulke onderdrukkende en tragiese omstandigheden is het niet verwonderlijk dat
Harijan-vrouwen uiterst militant zijn als ze eenmaal bewust gemaakt zijn.
Een kampagne voor de vrijlating van Indiase politieke gevangenen (CRIPP) die gesteund wordt
door de Bertrand Russell-Stichting voor Vrede, heeft onlangs een brochure van 50 pagina's uitge-
geven, waarin de toestand en de behandeling van politieke gevangenen worden beschreven.
Marteling is inderdaad een normaal gebruik en varieert van het uitdrukken van sigaretten op het
lichaam tot elektriese schokbehandelingen van de geslachtsdelen. De Bengaalse Vrouwen
Vereniging bracht verslag uit over de soorten van martelingen en seksuele misdrijven tegen vrou-
welijke gevangenen. Na arrestatie en de gebruikelijke vorm van politieverhoor, hetgeen vaak
gepaard gaat met slaan of met klappen van geweerkolven, worden de verdachten in hechtenis
gehouden. Na één maand in de gevangenis worden de meisjes verder ondervraagd. Zij worden
uitgekleed en op een tafel gelegd en op alle tere lichaamsdelen worden brandende sigaretten
uitgedrukt, hetgeen vergezeld gaat van allerlei onvoorstelbare vernederingen. Als ze de vragen
onvoldoende beantwoorden, wordt er een ijzeren lineaal in hun rectum geduwd. Als resultaat van
de herhaalde folteringen worden de vagina en de anus één opening. Twintig dagen later wordt
dezelfde behandeling herhaald. Amnesty International heeft 88 gevallen van overlijden in de
gevangenis verzameld, hetgeen ongetwijfeld een zeer lage schatting is. Het is bekend dat er
onder de doden veel vrouwen zijn, hoewel het natuurlijk onmogelijk in precieze cijfers te krijgen.
Het is duidelijk dat alleen een zeer sterke druk op de Indiase regering enig resultaat zal hebben.
Laat onze zusters in India weten dat wij in gedachten bij hen zijn en dat we hen niet zullen
vergeten.
Getuige 6: Spanje
Mijn naam is Lidia Falcon en ik werd in Spanje gevangen gezet door het regiem van Franco. In de
eerste plaats zou ik willen stellen dat ik geen onderscheid maak tussen de omstandigheden in de
Spaanse gevangenissen voor diegenen die wegens politieke aktiviteiten zijn gearresteerd en voor
degenen die wegens gewone misdrijven zijn gearresteerd en wel om twee redenen - in de eerste
plaats omdat het duidelijk is dat alle vrouwelijke gevangenen te lijden hebben onder seksistiese
onderdrukking, en in de tweede plaats omdat de omstandigheden waarin deze onderdrukking
plaatsvindt voor beiden vrijwel gelijk zijn.
In Spanje zitten meer dan 100 vrouwen om politieke redenen gevangen. Sommigen van hen uit-
sluitend wegens het strafbare feit van deelname aan een openbare demonstratie of het opzetten
van een organisatie. In de laatste honderd jaar, waarin de Spaanse vrouwen geleden hebben
onder de veelvuldige gewelddadigheden waarvan ze altijd al het slachtoffer zijn geweest, is geen
andere tijdvak voortdurend zo onheilspellend en wreed geweest als het tijdvak waarin we de laat-
ste 37 jaar geleefd hebben. De onderdrukking en uitbuiting van vrouwen is op alle nivo's erger ge-
worden. We zijn vernederd als mensen, als seksuele wezens en als arbeidsters. We zijn gebruikt
 |
 |
 |
 |